Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі
Галоўная

Люба Тарасюк

Біяграфія Любы Тарасюк

Нарадзілася 7 снежня 1953 года ў вёсцы Пінкавічы Пінскага раёна Берасцейскай вобласці ў сям'і рабочых. Скончыла Пінкавіцкую сярэднюю школу імя Якуба Коласа ў 1970 годзе і паступіла на філалагічны факультэт БДУ. У 1975-1978 гг. вучылася ў аспірантуры, пасля заканчэння якое працавала выкладчыкам, дацэнтам кафедры беларускае літаратуры. З 1993 г. дацэнт кафедры гісторыі беларускае літаратуры. Сябра Саюза пісьменнікаў Беларусі.

Першыя вершы надрукавала ў 1966 г. (газета «Піянер Беларусі»). Выдала кнігу паэзіі «Смага ракі» (1983). Аўтарка зборніка "Смага ракі". Даследавала паэтыку беларускае літаратуры ХІХ - пачатку ХХ ст.

Крытык і літаратуразнаўца. Аўтар манаграфіі «Вернасць вытокам: Фальклорныя традыцыі ў сучаснай беларускай паэзіі» (1985).

tarasiuk.jpg

He адпускай мяне, не адпускай...

Сярэдняя: 4.3 (55 галасоў)

He адпускай мяне, не адпускай.
Я лёгкі ліст адной мінальнай восені.
Як б'ецца на запясці жылка просіні!
He адпускай мяне, не адпускай.

Хачу адбыць ласкавы твой палон,
Пакуль пара мая спялее вохраю.
Яшчэ не рвуся — так сабе палохаю.
Хачу адбыць ласкавы твой палон.

Імя Айчыны

Яшчэ не ацэнена

Давеку я, напэўна, не збяру
Усю яе ў праявах разнастайных.
Маленькая, як сэрца, Беларусь
Адданая любоўю вырастае.

За бохан сонца, што з маленства меў,
Ці сплаціш ёй душэўнаю турботай?..
Сваю Айчыну ўбач і зразумей,
I ў ёй сябе ты зразумееш потым.

Сваёй Айчыны яснае імя,
Нібы ўласнае —
He дай запляміць...
I светлы цень буслінага крыла
Над рэкамі, дарогамі, палямі.

Адольваючы моцную даўно...

Сярэдняя: 4.6 (5 галасоў)
Адольваючы моцную даўно
Спакуслівую сэрцу іншароднасць,
Няпростая, як свет,
                                  людская годнасць
Па рысачцы складаецца адной.

Што адступіцца ад сябе лягчэй —
Лягчэй для вока іншага, — не дзіва.
А дзіва ў кожнай радасці праўдзівай
I ў праўдзе болю, што няма гарчэй.

I ў тым, каб доляй годнай даражыць,
He выглядаючы выгодаў лепшых...
Перад няўмольнасцю зямлёю легчы –
Ёсць толькі права
                                чалавекам быць.