Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

казка

Сярэдняя: 4 (4 галасоў)

З пазавялага шалвею,
ды з бясконцасці дажджоў,
восень, дзіва-варажэя,
новы напляце пакроў.
Павуцінне ў павуцінні –
Як наплывы туманоў!..

Неба жураўліным клінам
перакрэслена ізноў.

Ранавата штосьці птушкі
сабраліся ў касякі...

Варажэя, дрэнна спіцца,
і блукаю напрасткі,
учадзеўшы каляровым,
прамінуўшым для мяне,
з невыноснае высновы,
у далёкай старане.

Дабравольна, а не сілай,
не пад звонаў перазвон
там крыжы перакасіла,
ці спрадвечна, ці здавён.
.
Негаручы камень важкі,
казка новая штодня
так чакае, калі ляжа
белым снегам чысціня..



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Ні сабе і ня люду,
Зорачка набакір.
Заіскрыцца прэлюдыяй
Мінарэтны кумір.

Ці адумацца пнуцца,
Але справа ці ў тым:
Калі трэба прачнуцца,
Сон – бывае як дым.

І за марай жывою
Стаім пад дажджом.
Пад блакітнай вадою,
Творым картачны дом.

Дожджык мройны, і годзе,
Рассыпае свой град.
І рагочуць ў народзе,
Кожны гэткаму рад.

Дзверы ў картачны домік,
трохкутна пусты,
А на сценках сямёркі,
Дамы, тройкі, тузы.

Буданы, ды з бубновых,
І іншых масцёў,
Для такіх выкшталцоных,
Неразумных гасцёў.

Гэта зорная ночка,
Травеньскіх навальніц,
Усё мне сніцца куточак,
з моцным пахам суніц.



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Ні сабе і ня люду,
Зорачка набакір.
Заіскрыцца прэлюдыяй
Мінарэтны кумір.

Ці адумацца пнуцца,
Толькі справа не ў тым:
Калі трэба прачнуцца,
Дрэнна сьпіцца зусім.

І за марай жывою
Стаім пад дажджом.
Пад блакітнай вадою,
Творым картачны дом.

Дожджык мройны, і годзе,
Рассыпае свой град.
І рагочуць ў народзе,
Кожны гэткаму рад.

Дзверы ў картачны домік,
трохкутна пусты,
А на сценках сямёркі,
Дамы, тройкі, тузы.

Буданы, ды з бубновых,
І іншых масцёў,
Для такіх выкшталцоных,
Неразумных гасцёў.

Гэта зорная ночка,
Травеньскіх навальніц,
Усё мне сніцца куточак,
з моцным пахам суніц.



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Поўны месяц у небе,
Учора прыкрыў зоры,
Быццам тое кола,
Нібы лодка ў моры.

Але калі лодка, -
Кола не патрэбна,
Бо плыве салодка,
Адлівае срэбрам.

Срэбра жоўты колер,
Выглядае смешна,
Толькі жартам у казках
Засталося месца.

Зараз казка ў небе,
Без дамоўных сродкаў,
Коціцца як кола,
Дый плыве як лодка.