Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

багацце

Сярэдняя: 4.6 (26 галасоў)

Нічога мне ніколі не шкада,
На шчырасць і на ласку не скуплюся,
Калі ў твой дом пастукае бяда,
Апошняю скарынкай падзялюся.

Нічога не збіраю, не таю,
Не берагу на чорны дзень і свята,
А ўсе, што ёсць, да кроплі аддаю
I тым шчаслівы і багаты.



Сярэдняя: 3.6 (15 галасоў)

Цешуся словамi:
"Вера... Надзея... Любоў...
Мiр i спакой..." —
i ўслаўляю Тварца за багацце —
мову,
якая,
па веры
у сiлу замоў,
творыць наяве
"збыванне" слаўца-немаўляцi.

Найпрыгажэйшага:
"радасць", "удзячнасць" i "лад"...
Гукi звiняць i лiкуюць,
як сонейка ўвесну.
Ззяннем
душу
асвятляюць —
бы квеценем — сад —
i наталяюць, сасмяглую,
маннай нябеснай.

Пояць вадой,
што не мерай струменiцца звыш:
"Божая мiласць",
"лагода" i "Божая ласка".
Чуеце?
Бачыце?
Знаеце?
Верыце?
Вы ж...
змалку таксама упiтвалi
"збыўныя" казкi!

Дыхалi песнямi —
тымi, што мацi калiсь
вас закалыхвала —
хваляй сваiх блаславенняў:
"Каб
здаравЕнькiя
ды
шчаслiвЕнькiя..." i
морам другiх пажаданняў
i шчырых "хаценняў".

Добрае слова —
бясцэнны дарунак нябёс,
дзiўнае дзiва, якое падорана людзям,
дзейная сiла,
калi
вера Божая ёсць,
i след-пячатка
на кожным тварэннi:
"Ды будзе... "

24.02.2019



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Такой бяды,
Што ты з кішэні вымеш –
Рубель ці грош!
Глыток вады,
Калі ад смагі гінеш,
Ці мае кошт?
Святла прамень
Падчас блукання ў цемры
Як ацаніць?
Надзею ў дзень,
Калі губляеш веру,
Ў каго купіць?
І каб спазнаць
Кахання свет прыгожы –
Жыццё ўдваіх,
Найлепш схаваць
Кудысьці свае грошы –
Не ўсё – за іх!
Няўжо дарма?
А еўры? Альбо йены?
Ці той даляр?
Лічы – няма:
Нябесным бласлаўленнем –
Вышэйшы дар!
Але яго
За звонкую манету
Бы рэч, не ўзяць.
Як і ўсяго,
Што ёсць на белым свеце,
Не атрымаць...

1.08.2010