Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

забойства

Сярэдняя: 2.5 (15 галасоў)

Ціха...
Чуваць, як крадзецца забойца.
Гучна
сэрца б'ецца ў грудзях.
Бегчы
ці ў шафе стаіцца
баязліва у блакітных сямейных трусах?

Дзіўна...
Героям, аднак, не да жартаў.
Клюшка -
лепшая рэч на зямлі.
Джэдай
будзе абараняцца,
бо шмат яшчэ спраў у жыцці.

Памылка...
I гнецца чарот супраць плыні.
Тадам...
Певень у лапах лісы.
Крыўдна
смяльчак наш загінуў,
ледзь ледзь не дажыў да вясны.



Яшчэ не ацэнена

Просіцца, б'ецца, кусае, рычыць
Паранены звер у няволі.
Удзячны за сэрца, якое баліць,
Бо значыцца сэрца жывое.

Моўчкі ўпотай на зброю глядзіць:
"Мёртвы, затое вольны!"

Калі я хачу насамрэч забіць,
То не страляю кантрольны.



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Я знаю, ты мяне перажывеш,
пра мой сыход не чуючы ні слова,
і некалі, магчыма, гэты верш
у Нэце адшукаеш выпадкова.

Паглядам прабяжышся па радках,
па памяці да ўласнага прысуду:
забіць мяне – пачварна, спадцішка –
з усмешкай, з цалаваннем здрадцы Юды!

Але… Хоць, пакідаючы зямлю,
у вечнасць адыходжу я ў адчаі,
праз слёзы за цябе Хрыста малю.

Нянавісці мой плач не азначае.
Дальбог, я не кляну цябе – люблю
і ўсё табе, мой карнік, прабачаю.

13.10.13