Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

натхненне

Сярэдняя: 4.7 (38 галасоў)

Не пакідай мяне, маё натхненне!
Адзіны сябар стомленай душы,
Як ранак абуджаецца ад пеўня,
Так і ў ва мне ты верш разварушы.

Няхай бушуюць хвалі тваёй плыні,
На іх я, нібы ветразь карабля,
Калі з няўмольнай сілаю нахлынеш,
Тады так добра бачыцца здалля.

І не патрэбен ні маяк, ні флюгер.
З табой плывеш туды, куды нясеш -
Рвеш ланцугі, раскоўваеш кальчугі -
І вырываецца з палону верш…
г. Мінск, 19. 04. 2016 г.

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2016
Свидетельство о публикации №116041908517



Сярэдняя: 4.6 (9 галасоў)

Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям
І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток
Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее
І прачнецца і зноў ажыве жыватворны Істок

Агляніся навокал Жыццё цябе Цудамі вабіць
Дакраніся Душою да самых таемных куткоў
Ты адчуй як Любоў Жыццё тваё поўніць і ладзіць
І складзі сваю Песню з Заветных і Праведных Слоў

Гэту Песню нясі ў Жыццё як вялікае цуда
Абуджай душы блізкіх ад цяжкай марокі і сна
Ты ўбачыш як Свет і Любоў нарадзяцца паўсюды
На Зямлю тваю родную вернецца Пава-Вясна



Сярэдняя: 4.5 (37 галасоў)

Фарбуе каменны дыван
У золата жоўклае лісце;
Прабуджаны ноччу, туман,
На золках, сыходзіць кудысьці.
А вецер, падкінуўшы фарбы,
Вядзе закаханых да лаўцы,
А потым, іх сэрцы, гарачыя скарбы,
Ад думак халодных схаваўшы,
Задумліва сцішыцца ў дрэвах
І моўчкі аддасца ўспамінам,
Мінулых спатканняў у скверах
І просьбаў прысвечаных льдзінам.



Сярэдняя: 4.7 (10 галасоў)

Вы не знаходзілі натхненне?
Я недзе тут яго згубіла.
Цяпер блукаю сумным ценем –
І без яго мне свет не мілы.

Яно, напэўна, збегла ноччу
У сшытак лепшага паэта.
А я сяджу, марную вочы,
Яго чакаючы дагэтуль.

Мо Вам патрапіць мая згуба?
Дык, калі ласка, падхапіце
І, даражэнькі сябар любы,
Як-небудзь мне яго дашліце!

9.03.2011