Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

рэчаіснасць

Яшчэ не ацэнена

"Здыму кватэру за інтым."
Жартуе нехта? Ці — сур'ёзна?
Курам на смех! І, разам з тым,
Гучыць адчайна, нават слёзна!

Жыллёвы крызіс дастае?
Ці "дрэннай" моладзі распуста?
Ў народа грошай не стае?
Ў кішэнях звяла ўся "капуста"?

Здаваць пакойчык за інтым...
Адкуль такі дзікунскі "рэверс"?
З Парыжу, кажуць... Гэта ў ім
З’явіўся грэшны "соntrе сеrvісе".

Прадажа цела — каб пражыць
На "пай" сярэдняга заробку…
Як існаваць, каб не грашыць?
Няўжо — у цемру паасобку?

Пайшоў па свеце моды ўзбрык...
Лягальны ў фінаў "соntrе сеrvісе"…
Ў Маскве ўжо попыт гэткі ўзнік...
І ў нас ужо "казычуць нервы".

"Здаю... здымаю... за інтым..."
Аб’явы брудныя змясцілі.
Не важна, як, не важна, з кім, —
Каб толькі ў хату жыць пусцілі...

"Прадам сябе! Патрэбны дом!"
Душа заходзіцца ад жаху…

Як добра сёння быць катом!
Ці, на худы канец, сабакам!

Па матэрыялах Настассі Занько - газета “Звязда” № 45 ад 1 снежня 2010, ўкладка "Чырвонай Змены".



Сярэдняя: 4.1 (8 галасоў)

З гiшпанскаю ночкай чатыры сьцяны
Здружылiся моцна i слаўна...
Апоўначы цiха прыходзяць яны —
Кожны ў чорнай сутане.
Прыходзяць як зданi, як сны уначы,
У муры гарацешнай цямнiцы...
З малiтваю дзынкнуць чатыры ключы —
Сант-iнквiзiцыя...
Таемныя маскi i сьвет лiхтароў,
I складзены вусны ў гiмне...
А заўтра на полымя боскiх кастроў
Пацягнуць ў Мадрыдзе, у Рыме...
— У славу Марыi, у славу Хрыста,
У вечную боскую памяць!...
Трагiчныя бляскi жывога кастра
Зямлю i стагодзьдзi заплямяць.
Тут Гуса запаляць, Джардано Бруно,
Тут сотня жанчын спапялее...
Тут згасне, згарыць за варожай сьцяной
Вялiкi уздым Галiлея.
Жыцьцё на стагодзьдзi павернуць назад,
Асудзяць народы, краiны
На чорны застой, на глухi заняпад,
На аўто-да-фэ, на загiны...
Тут розум зьняволяць i возьмуць у палон,
Зальлюць непавiннаю кроўю,
I кроўю запiшуць ў гiсторыю дзён —
"Сярэднявякоўе"...
Тут пройдуць вялiкiя папы чаргой,
З распустай пад чорнай сутанай...
Пральлюць акiянам рабочую кроў
Фашысты ля сцен Вацiкану.
У гэтых жа масках на зьдзекi, на гвалт
Людзей павядуць ў камянiцы...
Апоўначы прыдзе ў рабочы квартал
Фашыо-iнквiзiцыя...
Задушаць за той жа варожай сьцяной
Парывы, узьлёты паўстаньня
I ноч кардыналам паўстане iзноў
У чорнай манашай сутане.
I пройдзе, як шпег праз рабочы квартал,
Прасочыць... Наскочыць нястрымна...
А заўтра пацягнуць на зьдзекi, на гвалт
У Мадрыдзе, Вэнэцыi, у Рыме...



Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

Tіbі et іgnі.
Прачытай і спалі.
Узнікні і знікні
у жыццевым агні.

Tіbі et іgnі.
Табе і агню.
Узнікні і знікні,
што люблю і кляну.

Tіbі et іgnі.
Сэнсу няма.
Узнікні і знікні
дарма, нездарма.



Сярэдняя: 5 (1 голас)

І зноў нядзелька, зноў бліны-
Яны святочны пачастунак.
Бо ён з душэўнай глыбіні
Цудоўны сонечны гатунак.

І дзякуй кажа кожны з нас,
За смак жыцця у кожным бліне.
І гэта повязь і праз час
У нашых праўнукаў не згіне.

Таму ўсмешка у вачах
Сардэчнага цяпла багата.
Благаслаўлёны Богам пах
Смакуе шчодра наша хата!