Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

2013

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Як наша ўсведамленне суб'ектыўна:
Там процьмы мрояў песціла святло...
І бачым дыяменты мы наіўна,
там дзе нам лёс падкінуў проста шкло...



Яшчэ не ацэнена

Музей на колах

Вязе маладажонаў брычка
з канём, з шамкамі, з фурманом.
Бяжыць Маруся дужа спрытна –
куды машынам за канём!

За “Мэрсэдэс” не горш карэта!
Не горш, чым “Мэрсэдэс”, і конь!
Здаецца людзям: брычка гэта
з мінулых коціцца вякоў.

Сядзенні – пад бардо, а брычка –
пад кавы колер з малаком.
“Як рамантычна! Як нязвычна!” –
з карэты вокліч маладой.

А маладая – як князёўна!
На колах коціцца музей.
“Як рамантычна! Як цудоўна!” –
за брычкай воклічы людзей.



Сярэдняя: 3.4 (9 галасоў)

Гвалтую верш. Ужо другія суткі.
І так, і сяк вымучваю паперу.
А любаты – нічога-нічагуткі,
і абы-што на выхадзе, халера!

Не п'ю, не ем – і змучанай лашарай
сушу мазгі, палю жаданнем сэрца.
А мой “шэдэўр” – адчайная ахвяра –
з маёй бяды абразліва смяецца.

Чарнавікі глумяцца нада мною.
Хоць не з рукі выкідваць іх на сметнік,
што ні страфа – няўдаліца з маною,
што ні радок – нябога і галетнік.

Знясілю ўшчэнт. Нап’юся карвалолу.
Парву лісты, няўдобіцу скамечу.
Згублю душу. Знямею трупам голым –
непаэтычным целам чалавечым.

26.01.2013



Сярэдняя: 5 (32 галасоў)

Бяда спаткала нашу нацыю:
Залезлі мухі ў адукацыю!
Вальфартавыя і навозныя...
Кусучыя і вельмі злосныя!

Ды так заразы распладзіліся,
Што нават вірусы дзівіліся:
На кожным крэсле і паперцы
Сядзяць, збіраюць па цукерцы.

І гадзяць, гадзяць пастановамі,
Інструкцыямі і вымовамі,
Загадамі, бо маюць рацыю:
Пра якасць пішуць дысертацыю.

Ствараюць добрыя ўмовы
Для кожнай школьнай установы.
Пазаражалі, крывасмокі,
Усе заняткі і ўрокі.

Ды вось МУШЫНАЯ няўдобіца:
Нічога смачнага не робіцца -
Ляціць, як хмара, дэлегацыя -
Дрыжыць, як лісце, адукацыя...

Дзе выйсце? Ці асенізацыя?
Ці поўная капітуляцыя?